TEKNOLOJİ BAĞIMLILIĞI ve EBEVEYN-ÇOCUK İLİŞKİLERİNDEKİ TEHLİKELİ DÖNEMEÇ: EBEVEYN PHUBBİNG

Abstract

Günümüzde akıllı telefonların hızla yaygınlaşması, küresel çapta cep telefonu ve internet kullanımının artışını beraberinde getirmiştir. Dünya nüfusunun %68'inin cep telefonu kullanıcısı olduğu, 5.16 milyar internet kullanıcısı bulunduğu belirtilmiştir. Akıllı telefonların taşınabilirliği ve çok yönlülüğü, günlük yaşamları kolaylaştırma ve zenginleştirme konusunda önemli bir rol oynamaktadır. Ancak, teknolojinin artan kullanımıyla birlikte bilim adamları, kişisel sosyal dinamikleri ve aile işlevlerini olumsuz etkileyebilecek potansiyel etkileri incelemeye yönelmiştir. Böylelikle ebeveynlerin diğer cihazlara göre daha fazla zaman harcadığı akıllı telefonların, ebeveyn-çocuk etkileşimini azaltabileceği konusu önem kazanmıştır. Literatürde ebeveynlerin %75'inin çocuklarıyla etkileşimde bulunurken günde en az üç kez akıllı telefonlarını kullandığı belirtilmiştir. Bu durumun tehlikeli boyutlara erişmesi bireylerin akıllı telefonlarına aşırı ilgi göstererek çevrelerindeki insanları görmezden gelmelerini tanımlayan “phubbing” teriminin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu davranış ebeveynler tarafından gerçekleştirildiğinde ve ebeveynlerin çocuklarıyla dikkatlerini dağıtarak ve etkileşimlerini azaltarak çocuklarını görmezden gelmelerin neden olduğunda “ebeveyn phubbing” olarak tanımlanmaktadır. Bu durum, ebeveynlerin çocuklarıyla kaliteli zaman geçirmelerini engelleyebilir ve duygusal bağlarını zayıflatabilir. Ebeveyn phubbing, günümüzde diğer dikkat dağıtıcı unsurlara kıyasla daha fazla sorunlu bir durum olarak öne çıkmaktadır. Mobil cihazların neden olduğu dikkat dağınıklığına yönelik endişeler, bilimsel olarak incelenmekte olup bu derlemede amaç, mobil cihazlara artan erişim ve kullanımın neden olduğu ebeveyn phubbingin yaygınlığı ve ebeveyn-çocuk ilişkileri üzerindeki etkilerine odaklanmaktır.